Foto: Robert Oosterbroek
Het was tweede paasdag en in plaats van aan te schuiven voor een uitgebreide brunch deed ik in mijn woonplaats Utrecht mee aan de Urban Trail. In deze hardloopwedstrijd draait het niet om competitie en snelle tijden, maar om de ‘beleving van de stad’. Vrienden hadden me overgehaald om mee te doen, en ik heb er geen seconde spijt van gehad. Het tien kilometer lange parcours voerde langs verrassende plekken waar ik als burger van de stad normaal gesproken niet kom.
Door: Mark Hendriks
In de Stadschouwburg van Dudok renden we achter de coulissen en door de artiestenlounge. In de verlaten gevangenis aan het Wolvenplein voerde de route langs lege cellenblokken en over de voormalige luchtplaats. Onder fraai versierde plafonds wandelden we door oude schuilkerken waar we het bestaan niet eens van vermoedden. Ruim een kilometer lang jogden we door de romantische landschapsstijl waarmee Jan David Zocher het singelpark had vormgegeven. We gingen door de prachtig gerenoveerde universiteitsbibliotheek aan de Drift, een ontwerp van Grosfeld van der Velde Architecten, RoyalHaskoningDHV en Karres en Brands. Een vriendin zei na afloop: ‘Wat een toffe manier om de architectuur van deze stad beter te leren kennen.’
Diezelfde middag bezocht ik het vernieuwde Hoog Catharijne, dat opvallend genoeg niet was opgenomen in de Urban Trail. Wellicht had het te maken met het bescheiden verrassingseffect. Zo is het nieuwe entreegebouw aan het Vredenburg degelijk, maar weinig onderscheidend. En binnen trof ik zoals verwacht de luxe-uitstraling van een Amerikaanse mall – zandkleurige vloeren, winkelketens als Zara en Bershka en een overigens mooi afgewerkt golvend plafond. Wie weet zit Hoog Catharijne volgend jaar wel in het parcours, maar hopelijk biedt de route dan een kijkje achter de schermen van het winkelcentrum. Dus niet over de roltrappen en langs de winkelketens, maar via de bevoorradingsroutes, door de parkeerkelders en over de daken.
Deze column verscheen eerder in het Blauwe Kamer E-zine van april